Legendy i wierzenia
Topnik Jezioro Święte koło Olsztynka, Gm. Olsztynek, pow. olsztyński.
2013-06-03 | Wyświetleń: 1430
Pewnego razu z Olsztynka do swojej rodzinnej wsi Kurki wracał pracowity stolarz.
Droga wiodła wzdłuż brzegu jeziora Świętego i przechodniowi zachciało się pić. Z każdym łykiem pragnienie mężczyzny zwiększało się coraz bardziej, tak, iż żeby je zaspokoić postanowił wdrapać się na nadbrzeżne drzewo, żeby łatwiej mu było zaczerpnąć wody. Na wystającym z jeziora korzeniu drzewa zobaczył leżące ubranie i pomyślał, że akurat ktoś bierze kąpiel. Zdziwił się jednak, bowiem Ne jeziorze nie mógł dostrzec nikogo kąpiącego się. Gdy nachylił się nad wodą, żeby pić pełnymi haustami, wnet wynurzyła się przed nim dziwna istota. po jej nieludzkim wyglądzie przechodzień natychmiast rozpoznał topnika. Górna część ciała potwora była bardzo owłosiona, tułów choć podobny był do ludzkiego, miał jasnoczerwoną głowę i płetwokształtne ręce. Dolna przypominała ciemnozieloną rybę z bardzo długą płetwą ogonową. Gdy śmiertelnie przerażony wędrowiec uczynił znak krzyża, potwór zniknął, ale wcześniej zapowiedział, że się jeszcze spotkają. Zlany potem rzemieślnik powrócił do domu, ale od razu nie mógł opowiedzieć nikomu co się stało. Dopiero później przyznał się domownikom do dziwnego spotkania. Po kilku latach w gazetach można było przeczytać, że któregoś dnia późnym wieczorem, w przepływającej przez jezioro Święte rzece Marózce utonął ów stolarz. Topnik obiecał mu przecież, że się spotkają.
Topnik miewał także mniej ludzką fizjonomię, która jeszcze bardziej potęgowała strach przed niosącym śmierć demonem wód. Być może potwór z jeziora Świętego był owocem gorącej miłości „klasycznego” topnika z jakąś inną istotą demoniczną, a może po prostu z rybą? Niezależnie od odpowiedzi na to pytanie, jedno było pewne – na kogo topnik zagiął swój parol, ten musiał utonąć. Lit.: Pohl 1943, s. 212 – 213.
OPRACOWAŁ: Ryszard Oswald Bandycki
Zbiór wybranych mazurskich podań ludowych z okolic: Nidzicy, Olsztynka, Ostródy i Szczytna.